Snakecharmer

[Corvux corax]

Isabel Bayrakdarian

[Corvux corax]

Mariah Parker

[Corvux corax]

Anubis Spire

[Corvux corax]

Alexis Boulgourtzis - Hitzaz

[Corvux corax]

Fakerni :)

[Corvux corax]

Canciones para los meses:
Σου Το 'Πα Για Τα Σύννεφα ( Οδυσσέας Ελύτης/Odysseas Elytis)
Música compuesta por Dimitris Papadimitriou y voz de lEleftheria Arvanitaki


Te hablé sobre las nubes,
de los ojos hinchados por las lágrimas,
acerca de las marcas dejadas por las manos
en las mesitas que han estado mojadas.
En público y en secreto.
Yo te hablé sobre las nubes,
acerca de ti y de mí.

Te hablé con las olas,
te hablé con la oscuridad,
con el perro y la linterna,
con el café y la mujer que reparte las cartas,
en un susurro, y gritando.
Te hablé con las olas
te hablé durante la noche.

Te hablé a la medianoche,
te lo dije en el momento en que no se habla,
cuando con mi mente, solo un poco, te toqué
y se encendió en llamas el vestido que llevabas.
Desde una distancia próxima y de lejos.
Te hablé a la medianoche
con las estrellas, que miraban.

Spoiler: mostrar

Σου το ‘πα για τα σύννεφα
σου το΄πα για τα μάτια τα κλαμένα
για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα.
Στα φανερά και στα κρυφά
σου το ‘πα για τα σύννεφα.
Για σένα και για μένα.

Σου το ‘πα με τα κύματα
σου το ‘πα με τη σκοτεινή ρουφήχτρα
με το σκυλί και με το κλεφτοφάναρο
με τον καφέ και με την χαρτορίχτρα.
Ψιθυριστά και φωναχτά
σου το ‘πα με τα κύματα.
Σου το ‘πα μες στη νύχτα.

Σου το ‘πα τα μεσάνυχτα
σου το ‘πα τη στιγμή που δε μιλούσες
που με το νου μου μόνο λίγο σ’ άγγιζα
κι άναβε το φουστάνι που φορούσες.
Από κοντά κι από μακριά
σου το ‘πα τα μεσάνυχτα.
Με τ’ άστρα που κοιτούσες.

[Corvux corax]

Amorphis - And I hear you call

[Corvux corax]

El tintineo rueda las pequeñas cositas
el tintineo rueda las piezas de hierro.
Volteando volteando ruedas hacia adelante,
te diriges a otros lugares
donde las aves para ti son desconocidas
Incluso los cuervos suenan diferentes a los de casa :)

[Corvux corax]

Ελένη Τσαλιγοπούλου - Κάθε δεκαπέντε (Cada quince días)



Cada quince días
me encuentro con esos ojos.

La mala fortuna me ha dado
un montón de problemas.

Tengo problemas que no cuento
a nadie en mi conversación.

Ojalá no te hubiera conocido,
traes a mi vida la violencia.

Cuando hay tormenta
es indispensable la calma.


Kάθα δεκαπέντε συνα
Ντιέμαι με τα μάθια ‘κείνα

Μου’ρίξες τύχη μου κακή
Τα βάσανα με το σακί

Έχω βάσανα που δεν τα
Κάνω σ’άνθρωπο κουβέντα

Φέρνεις που να μη σε γνώρειζα
Μεσ την ζωή μου ζόρι

Είναι απαραίτητη σε μια
Φουρτούνα η απανεμιά

[Corvux corax]

Ελευθερία Αρβανιτάκη - Τα κορμιά και τα μαχαίρια )

Música: Ara Dinkjian
Letra: Μιχάλης Γκανάς/ Λίνας Νικολακοπούλου




Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε κάποτε αλλάζουν χέρια,
τα σημάδια τους αφήνουν
που πονανε και δε σβήνουν.

Άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με
κρύψου μέσα μου, κατοίκησε με,
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά,
αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά.

Τα πουλιά και τα τριζόνια
άντε τραγουδάνε τόσα χρόνια
κι από την ανατριχίλα
κοκκινίζουνε τα μήλα.

Άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με
κρύψου μέσα μου, κατοίκησε με,
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά,
αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά

Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια,
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιός παίρνει την ευθύνη.

Άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με
κρύψου μέσα μου, κατοίκησε με,
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά,
αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά

Μέσα στης γιορτής το κέφι,
άντε πιο ψηλά κρατάει το ντέφι
όποιος πόνεσε και ξέρει
γλύκα που 'χει το μαχαίρι


Cuerpos y cuchillos

Cuerpos y cuchillos
cambian de manos alguna vez,
y dejan huellas
que duelen y no desaparecen.

Tócame, bésame, huéleme,
escóndete en mí, habítame,
atesórame como el vino añejo,
un cuerpo no es solo un abrazo(bis),
es también una patria que se vuelve tierra extraña.

Pájaros y grillos
llevan ya cantando muchos años
y de los escalofríos
se sonrojan las manzanas.

Tócame, bésame, huéleme,
estréchame fuerte,
atesórame como el vino añejo,
un cuerpo no es solo un abrazo(bis),
es también una patria que se vuelve tierra extraña.

Cuerpos y cuchillos
no tendrían que caer en manos equivocadas,
alguien acabará haciéndose daño
y a ver quién asume la culpa.

Tócame, bésame, huéleme,
escóndete en mí, habítame,
atesórame como el vino añejo,
un cuerpo no es solo un abrazo(bis),
es también una patria que se vuelve tierra extraña.

En el alboroto de la fiesta,
sostiene más alto la pandereta
quien ha sufrido y conoce
la dulzura con la que corta el cuchillo.